W 1960 r. udowodniono, że układ trójkowy jest podstawą kodu dla wyboru niektórych aminokwasów potrzeba więcej niż jednej trójki, pewne trójki służą jako oznaczenia zakończenia drobin niektórych białek. Fenyloalanina była pierwszym aminokwasem, dla którego odnaleziono odpowiadającą mu określoną trójkę, a stało się to w 1961 r. Podobnie jak z rozszyfrowaniem każdego kodu, najtrudniej zrobić pierwszy krok, później wszystko prędko staje się jasne. W ciągu 4 lat, w r. 1965: cały kod został poznany, odkryte zostały wszystkie sekwencje trójkowe zasad, pojedyncze czy wielokrotne, odpowiadające każdemu z poszczególnych aminokwasów. Wkrótce też odkryto genetyczne znaki przestankowe, czyli sygnały decydujące kiedy ma zostać zaczęta i zaprzestana produkcja określonej proteiny, poznano po prostu cały system dyspozycyjny.
Badania postępują tak prędko, że jeszcze w tym samym roku zaczęto posługiwać się kodem. Nie wiadomo, jakie będą tego następstwa w przyszłości czy teraz, kiedy biolodzy molekularni poznali tajemnicę DNA, nadal dłubać będą przy nim? Czy potrafią wyrzucić lub dodać jakieś atomy tu i ówdzie i w ten sposób zmieniać cechy dziedziczne? Czy potrafią pozbawić nas wad i dodać cechy korzystne? Czy im to będzie wolno robić? Wirusolog australijski Sir Macfarlane Burnet wyznał, że biologia molekularna fascynuje go „od czasów, kiedy niektórych wielkich biologów molekularnych nie było jeszcze na świecie… Ale martwi mnie ogromnie jako człowieka i jako lekarza. Dokąd ona nas, ludzi, prowadzi? Co może dobrego zdziałać?”
Dodaj komentarz