Leczenie polega na skojarzonym podawaniu co najmniej trzech leków. Ma ono na celu zapobieżenie powstawaniu oporności prątków, a jednocześnie jest obarczone wieloma działaniami niepożądanymi (8). Zasadą jest także umieszczanie w zestawie leków pochodnych makrolidów i etam- butolu co najmniej przez 4-8 Czytaj dalej
Rak jest bezsprzecznie najczęstszym nowotworem złośliwym występującym w macicy. Przyczynami usposabiającymi do jego powstania są przede wszystkim urazy (porody, poronienia, pęknięcia szyjki) oraz przewlekłe sprawy zapalne. Nie ulega wątpliwości, że zmiany zachodzące w ustroju kobiecym pod koniec okresu dojrzałości płciowej i po ustaniu czynności jajników, polegające na miejscowym upośledzeniu żywotności tkanek macicy i ich stopniowym starzeniu się, odgrywają również rolę w etiologii tego schorzenia. Za podłożem hormonalnym tych zmian przemawia w pewnej mierze pojawienie się w moczu chorych na raka prolanu A.
W tym okresie zwiększa się ilość prolaktyny wytwarzanej przez przysadkę mózgową. Jest rzeczą dotąd nie wyjaśnioną, co bezpośrednio wzmaga wytwarzanie się hormonu mlekotwórczego. Zdaje się jednak, że po porodzie w ustroju kobiety przestają odgrywać rolę jakieś wpływy hamujące powstawanie większej ilości tego hormonu w czasie ciąży. Dotąd nie rozstrzygnięto, czy to są wpływy hormonalne (progesteron, czy nerwowe, czy też oba razem.
Tylny płat przysadki mózgowej odgrywa w ustroju człowieka znacznie mniejszą rolę niż przedni. Wyciągi z tylnego płata: i) podnoszą ciśnienie krwi, powodują skurcze macicy i 3) zmniejszają ilość wydalanego moczu. Jest jednak dotąd rzeczą nie rozstrzygniętą, czy wyciągi te zawierają istotne, w określony sposób działające hormony, czy też farmakologicznie czynne składniki tkanek, które nie mają swoistego, fizjologicznego wpływu hormonalnego.
Powszechnie dawniej stosowane przetwory tylnego płata przysadki mózgowej (pituitryna, pituglandol, glanduitryna itd.) zawierały wszystkie trzy Czytaj dalej
Fakt, że wszystkie postacie wypadnięcia macicy – z wyjątkiem może niezupełnego jej wypadnięcia z wydłużeniem, zdarzają się częściej u kobiet, które rodziły niż u tych, które nie odbywały żadnego porodu, dowodzi, że najważniejszym czynnikiem usposabiającym do powstania tego rodzaju przemieszczenia macicy jest uraz porodowy i towarzyszące mu osłabienie układu mięśniowo-więzadłowego, który utrzymuje ją w prawidłowym położeniu.
Wzrost ciśnienia w obrębie jamy otrzewnowej, spowodowany częstym używaniem tłoczni brzusznej (praca fizyczna), istnienie wielkiego guza w jamie otrzewnowej, a nawet ustawiczny kaszel muszą w tych warunkach, wcześniej lub później, doprowadzić do poszerzenia się szczeliny płciowej wskutek ciągłego spychania macicy i pęcherza moczowego ku miejscu najmniejszego oporu, jakim jest ona w dnie przepony miedniczej.
Aby generalnie zmienić stanowisko wychowawców wobec spraw seksualnych, trzeba było wystąpienia wybitnych lekarzy psychiatrów, a później antropologów i socjologów, na przełomie XIX i XX wieku. To właśnie prace takich naukowców, jak M. Hirschfeld, R. Kraft-Ebbing, Z. Freud, A. Forel, A. Kinsey, M. Mead, R. Benedict, wreszcie B. Malinowski i wielu innych, zmieniły stopniowo pogląd na istotę i wartość moralną seksualizmu człowieka, a później na jego miejsce w procesie wychowania. Kierunek tych przemian, nie zakończony do dzisiaj, można określić następująco:
Dawniej uważano, że zapłodnienie u ludzi odbywa się w czasie miesiączki, podobnie jak ma to miejsce w czasie rui u zwierząt. Badania Ogino- -Knausa oraz wiele innych badań eksperymentalnych dowiodły, że optymalnym okresem czasu dla zapłodnienia jest okres jajeczkowania przypadający na okres 14 dni przed następną miesiączką. Teoria okresowej płodności i niepłodności kobiety skonstruowana przez Ogino i Knausa wskazuje, że u kobiety, u której cykl miesiączkowy w roku waha się od 28 do 30 dni, termin jajeczkowania przypada na 14-16 dzień cyklu. Optymalny czas dla zapłodnienia uzależniony jest od żywotności plemników w drogach rodnych kobiety (ponad 48 godzin), od zdolności do zapłodnienia jaja (około 48 godzin) oraz od szybkości przenikania plemników z pochwy do bańki jajowodu. Według Knausa (1950) optimum koncepcyjne przypada na 3 dni przed i 1 dzień po rozszerzonym terminie jajeczkowania, a więc w przypadku powyższej kobiety przypada na 11-17 dzień cyklu miesiączkowego. Przed tym terminem i po tym terminie występuje okresowa fizjologiczna niepłodność kobiety. Według Elerta (1976) optimum koncepcyjne przypada na 48 – 72 godziny przed jajeczkowaniem oraz tylko 2 godziny po jajeczkowaniu. Jest to uwarunkowane tym, że przyjmuje on, iż okres przetrwania plemników w śluzie szyjki wynosi do 72 godzin, natomiast okres przetrwania komórki jajowej (w którym może być ona zapłodniona) wynosi tylko 2 godziny. Autor ten sądzi, że żywotność komórki jajowej, wynosząca zgodnie z większością autorów około 48 godzin, nie równa się zdolności do zapłodnienia, która ograniczona jest tylko do 2 godzin. Ten sam problem poruszał Knaus (1950) w odniesieniu do plemników odróżniając zdolność do poruszania się plemników w śluzie dróg rodnych kobiety (ponad 48 godzin) od zdolności do zapłodnienia (którą zachowują tylko przez około 30 godzin). Większość współczesnych autorów wykazuje większą ostrożność w zakresie precyzyjnego wyznaczania czasu okresowej płodności lub niepłodności kobiety. Przyjmuje się, że u kobiety wykazującej 28 dniowy cykl miesiączkowy najlepsze warunki do zapłodnienia występują w połowie cyklu, natomiast w okresie czasu przed i po miesiączce istnieje względna fizjologiczna niepłodność kobiety.
Dla rejestracji treści marzeń sennych zamontowano w pomieszczeniu badawczym magnetofon. Przy budzeniu z fazy marzeń sennych (za pomocą wymiernych bodźców) osoby badane mogły treść snu przedyktować na magnetofon za pomocą telefonu.
Zwolennicy nieswoistego charakteru kooperacji opierają się na doświadczeniach, w których czynnik uwalniany w wyniku stymulacji antygenowej limfocytów T pobudzał odpowiedź limfocytów B niespecyficznie, to znaczy również przeciw każdemu innemu działającemu na nie antygenowi. Dane eksperymentalne sugerują również, Czytaj dalej
Spadek wydolności gruczołów płciowych u mężczyzny, w przeciwieństwie do omawianego wyżej przebiegu tych procesów u kobiety, następuje powoli i w sposób ciągły (Voigt, Schmidt, 1977). W świetle ustaleń dotyczących maksymalnego poziomu wydzielania testosteronu szczyt endo- krynnej funkcji jąder znajdowałby się u mężczyzny między 27 a 30 rokiem życia (Raboch i wsp., 1975). Jednakże dopiero powyżej 60 roku życia poziom androgenów spada poniżej wartości przeciętnych charakterystycznych dla młodszych grup wieku. Najważniejsze jest obniżenie po- 5« Seksuologia biologiczna ziomu androgenów przynoszące oprócz spadku funkcji, uzależnionych od wydzielania androgenów, również pogorszenie sytuacji metabolicznej całego organizmu przez zahamowanie stymulacji anabolicznej. Zmiany w układzie przysadkowo-jądrowym można scharakteryzować na przykładzie kilku procesów (Stroiło i wsp., 1978). Przede wszystkim następuje powolny wzrost przysadkowej sekrecji gonadotropin (LH, a nieco mniej FSH), co oznacza, że przysadka mężczyzn do 60 roku życia adekwatnie reaguje na stymulację podwzgórzową. Po 60 roku życia stymulacja ta jest słabsza, ale stale jeszcze dość duża. Spada jednak wrażliwość komórek Leydiga na stymulację gonadotropin obniża się również ogólna zdolność sekrecji komórek śródmiąższowych jądra, ale jednocześnie zmniejsza się udział testosteronu, który ulega metabolicznej degradacji w obwodzie. Metaboliczne oczyszczanie androgenów zmniejsza się, androgeny znikają z organizmu wolniej. Z jednej strony poprawia: to ogólny bilans androgenny, ale jednocześnie dla niektórych tkanek oznacza to mniejszy udział dwuhydrotestosteronu, ważniejszego dla przebiegu szeregu procesów niż testosteron. Metabolizm bowiem przesuwa się z produkcji aktywnych 5a-metabolitów na nieaktywne 5f}-metabolity. Obniżony poziom przemiany testosteronu wpływa również na podwyższenie produkcji plazmatycznej globuliny, wiążącej testosteron (SHBG). Jej poziom pozostaje stały aż do piątej dekady życia, potem jednak stopniowo wzrasta, aż do około 80 roku życia, kiedy osiąga podwójne wartości w porównaniu z wartościami u młodych mężczyzn. Udział wolnego, biologicznie aktywnego testosteronu spada z 2% w młodości, 1,75% w piątej dekadzie, 1,5% w szóstej, 1,25% w ósmej, do 1% w dziewiątym dziesięcioleciu życia (Vermeulen, 1977). Obniżenie androgennej stymulacji tkanek wskutek spadku endokrynnej funkcji jąder uwydatnia fakt, że przy poziomie około 600 ug testosteronu na 100 ml plazmy w wieku 25 lat wolnego testosteronu jest około 12 ng/100 ml, natomiast w wieku 70 lat, przy spadku do jednej trzeciej ogólnej produkcji testosteronu, poziom wolnego testosteronu wynosi już tylko około 2 ng/100 ml. To jest jedną szóstą poziomu typowego dla młodych mężczyzn (patrz rycina 8).
Zasadą i celem leczenia operacyjnego jest przywrócenie lub poprawienie czynności narządu ruchu jako całości, środkiem zaś działanie przywracające kształt, formę, poprawne stosunki anatomiczne zabiegami na szkielecie i stawach i przywracające poprawne lub zastępcze stosunki dynamiczne zabiegami na ścięgnach, mięśniach i nerwach.
W przypadkach zabiegów okaleczających (resekcje Czytaj dalej
Między 40 a 49 rokiem życia mammografię powinna robić co 2 lata lub częściej, w zależności od stopnia zagrożenia ryzykiem, a po pięćdziesiątce co roku. Najnowsze techniki rentgenoskopijne powodują dużo mniejsze napromienienie niż te starsze i po-zwalają wykryć bardzo wczesne zmiany nowotworowe, niewyczuwalne przez pacjentkę, a Czytaj dalej
II mechanizmu porodowego, tj. przyspieszyć podejście bródki pod spojenie łonowe, układamy rodzącą na tym boku, po stronie którego ona się znajduje. W razie wystąpienia wskazań ze strony matki czy też płodu wkraczamy operacyjnie. Wobec główki nieustalonej, prawidłowej miednicy, zupełnego rozwarcia ujścia i dobrej ruchomości płodu możemy próbować oibrót zapobiegawczy na nóżki. Wobec miednic ścieśnionych zabieg ten jest bezcelowy, gdyż przeprowadzenie następującej główki przez wchód może się całkowicie. ' nie udać. Jeśli twarz znajduje się w miednicy i bródka dokonała zwrotu pod spojenie łonowe, wówczas możemy nałożyć kleszcze, które są bardzo trudne i niebezpieczne dla matki i płodu. Próba dokonania zabiegu wobec główki nieustalonej, a nawet znajdującej się w próżni zawsze kończy się niepowodzeniem i naraża matkę na ciężkie obrażenia, a dla płodów kończy się śmiercią. Około 15% dzieci urodzonych w ułożeniach twarzowych rodzi się martwych, co jest 5-krotnie więcej, niż w ułożeniach potylicowych (3%). Prze-bieg połogu zazwyczaj jest niekorzystny ze względu na rozległe uszkodzenia czę-ści miękkich oraz następowe zakażenia
Wspomniany powyżej konflikt motywacyjny powstaje natomiast w takich sytuacjach, kiedy istnieją dwie (lub więcej) potrzeby, których równoczesne zaspokojenie jest niemożliwe (np. potrzeba seksualna wzbudzona przez osobę A i uzasadniona istniejącym systemem etycznym potrzeba dochowania wierności osobie B).