Ogólnie można powiedzieć, że kobiety wykazują mniejszą wrażliwość na bodźce seksualne zewnętrzne niż mężczyźni. Przy obecnym stanie wiedzy nie można jednak z całą pewnością powiedzieć, że zdolność biologiczna kobiet do reakcji na bodźce zewnętrzne jest mniejsza. Mniejszą reaktywność seksualną kobiet tłumaczy się raczej wpływem czynników kulturowych. Być może, iż reaktywność fizjologiczna kobiety byłaby taka sama jak mężczyzny, gdyby nie ograniczenia kulturowe i socjalne, które silniej oddziałują na kobiety. Przemawia za tym wiele spostrzeżeń, takich jak zwiększenie reaktywności seksualnej kobiety po zażyciu alkoholu lub narkotyków (osłabiających hamulce psychiczne – a więc i zahamowania kulturowe), zwiększenie się tej reaktywności w miarę zdobywania coraz większych doświadczeń seksualnych (co również tłumaczy się usuwaniem zahamowań) oraz zwiększenie się reaktywności seksualnej kobiety w miarę zdobywania przez nią wyższego poziomu wykształcenia (co tłumaczy się większą jej niezależnością, większą odpornością na wpływy środowiskowe oraz większą odwagą w przeciwstawianiu się tym wpływom.
Wszelkie dotychczasowe modele reaktywności seksualnej, mające zastosowanie do obu płci, opracowane zostały na podstawie wiedzy o prawidłowościach w zakresie seksualności mężczyzny. Zostosowanie w praktyce tych norm i modeli zachowań oraz zalecanie ich kobietom doprowadza do konfliktów oraz różnorakich zaburzeń. Istnieje bowiem specyficzna odrębność potrzeb, reakcji i zachowań seksualnych mężczyzny i kobiety, uwarunkowana różnicami biologicznymi, psychicznymi i kulturowymi np. w badaniach naukowych przez długi czas przyjmowano występowanie orgazmu jako wskaźnik zachowania się i odczuwania seksualnego. Tymczasem wskaźnik ten jest miarodajny jedynie dla seksualności mężczyzny, natomiast zawodzi przy próbie przeniesienia go na seksualność kobiety, ponieważ jako kryterium badania odczuć seksualnych jest zbyt jednostronny i przyczynia się do rozwiązywania w sposób zbyt szablonowy zawiłych tajników tych odczuć. Skutkiem wprowadzenia tego rodzaju wyników badań do praktyki społecznej oraz zastosowania wobec kobiety modeli zachowań charakterystycznych tylko dla mężczyzny jest wiele do dzisiaj spotykanych konfliktów i zaburzeń w zakresie współżycia seksualnego mężczyzny i kobiety.
Dodaj komentarz