– Dawki moczu powinny wynosić (i’X 0,5 ml moczu dla każdej myszki doświadczalnej. Dawki moczu wprowadza się w następujący sposób:
– 1dzień2Xpo 0,5 ml moczu
– 2dzień3Xpo 0,5 mlmoczu
– 3dzień1Xpo 0,5 mlmoczu
Stosowanie wyższych dawek nic prowadzi do celu, nie przyspiesza czasu trwania odczynu, a wpływa na zwiększenie się śmiertelności myszek doświadczalnych. Jedną z myszek należy użyć jako zwierzęcia kontrolnego. Myszki zostają zabite po 96 godzinach, najlepiej za pomocą gazu świetlnego. Po otwarciu jamy brzusznej zabitych myszek przystępujemy do oględzin ich jajników. Odczyn uważamy wówczas za dodatni, jeśli stwierdzi się wylewy krwi lub tzw. corpora lutea atrelka przynajmniej w jajniku jednej myszki. Sprawdzanie wyniku próby wykonuje się przy świetle dziennym gołym okiem, w razie zaś wątpliwości dobrze jest użyć lupy.
Wynik dodatni próby Aschhcima i Zondeka przemawia za ciążą w 98% przypadków badanych. Podkreślić należy, że jest to odczyn wczesnej ciąży, gdyż w drugiej jej połowie ilość prolanów w moczu zmniejsza się i teoretycznie rzecz biorąc próba mogłaby czasem wypaść ujemnie, mimo oczywistych znamion ciąży. Odczyn Aschheima i Zondeka jest również odczynem pozwalającym sprawdzić, czy w jamie macicy po porodzie lub po poronieniu nie pozostały resztki łożyska. Rzecz prosta, że obumarcie jaja płodowego, a w szczególności obumarcie i zmiany martwicze w nabłonku kosmków łożyskowych sprawiają, że w końcu odczyn ten wypada ujemnie, jako zależny tylko od ich żywotności i zdolności wytwarzania prolanów.
Ilość prolanów zwiększa się natomiast znacznie w moczu kobiet ciężarnych, których jajo płodowe uległo przekształceniu w zaśniad graniasty. Wynik dodatni próby Aschhcima i Zondeka z moczem kilkakrotnie rozcieńczonym przemawia za istnieniem zaśniadu, podobnie jak utrzymywanie się dodatniego wyniku tego odczynu w kilka miesięcy po usunięciu zaśniadu budzi podejrzenie rozwijającego się kosmówczaka złośliwego.
Wielkie znaczenie praktyczne próby Aschheima i Zondeka dla rozpoznania ciąży pozamacicznej (niepękniętej) i wewnątrzmadcznej nie ulega dziś żadnej wątpliwości.
Spośród odczynów biologicznych, które miały za zadanie uniknięcie ujemnych stron próby Aschheima i Zondeka {jakimi są długi czas jej trwania i znaczna liczba potrzebnych do doświadczenia niedojrzałych myszek), na pierwsze miejsce wysunął się odczyn Friedmana, wykonywany na niepokrytych przez samca królicach wagi 800-1500 g.
W jajnikach takiej królicy znajduje się zawsze pewna ilość dojrzałych już pęcherzyków Graafa, dlatego wprowadzony do ich ustroju mocz ciężarnych może w znacznie krótszym czasie wywołać II odczyn przedniego piata przysadki mózgowej, tj. wylewy krwi do dojrzałych pęcherzyków.
Rzecz prosta, że wprowadzenie moczu drogą podskórną wymaga większych jego ilości ze względu na większe rozmiary w porównaniu z myszą, toteż wstrzykuje się go do żyły usznej doświadczalnej samicy królika w ilości 10 ml jednorazowo.
Dodaj komentarz