Jeśli natomiast macica zgięta jest lub pochylona do tyłu, następstwem obciążenia trzonu macicy będzie jeszcze większe tyłozgięcie i tyłopochylenie. Należy dodać, że już w pewnych stanach fizjologicznych (miesiączka) dochodzi do wybitnego przekrwienia macicy, co wpływa na wzrost wagi jej trzonu. Zaznacza się to jednak najwybitniej w czasie ciąży, kiedy nie tylko macica staje się cięższa wskutek rozwoju płodu, lecz także okolica cieśni ulega znacznemu rozpulchnieniu, co ułatwia dalsze zginanie się trzonu w stosunku do szyjki. Podobnie jak w czasie ciąży dochodzi do powiększenia się przodozgięcia macicy, tak w warunkach patologicznych może dojść do powiększenia się tyłozgięcia. Nie tylko jednak pewne stany fizjologiczne, lecz także i procesy chorobowe macicy mogą spowodować zmianę jej położenia przez obciążenie trzonu.
Dość częstą przyczyną nadmiernego przodozgięcia i tyłozgięcia macicy są rozwijające się w jej obrębie mięśniaki lub inne nowotwory. Będąc przyczyną wzrostu wagi trzonu są one zarazem przyczyną dalszego jego zginania się w stosunku do szyjki tak do przodu, jeśli macica zajmuje typowe położenie, jak do tyłu, gdy już znajduje się w tyłozgięciu. Podobne następstwa może mieć i przerost mięśnia macicznego.
Przewlekłe stany zapalne mięśniówki macicy (metritis, metrcendometritis chronica) prowadzą w przebiegu swoim, jak już wspomniano, do utraty sprężystości i jędrności macicy, która staje się twardsza i grubsza (także w okolicy cieśr.i). W tych przypadkach trzon macicy staje się również cięższy, ale wskutek „usztywnienia“ jej w okolicy cieśni przodozgięcie będzie zupełnie zniesione. W ostatecznym wyniku tego przemieszczenia część pochwowa będzie zwrócona ujściem kanału szyjki ku tyłowi, a trzon ku przodowi (anteversio), nachylony ku pęcherzowi w nadmiernym stopniu.
Dodaj komentarz