Fakt, że wszystkie postacie wypadnięcia macicy – z wyjątkiem może niezupełnego jej wypadnięcia z wydłużeniem, zdarzają się częściej u kobiet, które rodziły niż u tych, które nie odbywały żadnego porodu, dowodzi, że najważniejszym czynnikiem usposabiającym do powstania tego rodzaju przemieszczenia macicy jest uraz porodowy i towarzyszące mu osłabienie układu mięśniowo-więzadłowego, który utrzymuje ją w prawidłowym położeniu.

Wzrost ciśnienia w obrębie jamy otrzewnowej, spowodowany częstym używaniem tłoczni brzusznej (praca fizyczna), istnienie wielkiego guza w jamie otrzewnowej, a nawet ustawiczny kaszel muszą w tych warunkach, wcześniej lub później, doprowadzić do poszerzenia się szczeliny płciowej wskutek ciągłego spychania macicy i pęcherza moczowego ku miejscu najmniejszego oporu, jakim jest ona w dnie przepony miedniczej.

Obniżenie się samej macicy należy uważać za pierwszy etap dokonywającego się stopniowo przemieszczenia ku dołowi tego narządu, który w przyszłości ulega wypadnięciu. W tym pierwszym okresie obsuwania się jej w dół trzon bywa zwykle tyłozgięty, jakkolwiek nie jest to bynajmniej regułą. Z chwilą jednak kiedy część pochwowa wysunie się przed szparę sromową, trzon macicy jest już zawsze w tyłozgięciu.

Niezupełne wypadanie macicy, która, jak już wyżej wspomniano, może ulegać wydłużeniu lub nie, z czasem przekształca się w zupełne wypadanie tego narządu, jeśli obok części pochwowej wysuwa się przed szparę sromową także dno macicy. Przed szparą sromową widnieje wówczas utworzony przez całą macicę guz, którego osłonę stanowi wynicowana pochwa.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *