Wrodzony zespól zaburzeń rozwoju szkieletu oraz ponadzastawkowego- zwężenia tętnicy głównej obserwowano u płodów oraz u noworodków, jeśli matki w czasie ciąży przyjmowały zbyt duże dawki witaminy D. Poza zwężeniem tętnicy głównej wystąpić może stenoza tętnicy płucnej, stwardnienie tętnic wieńcowych, opóźnienie rozwoju psychomotorycznego, zaburzenia wzrostu, zez, zaburzenia rozwojowe zębów, synostoza czaszki i inne wady wrodzone.
Śmiertelność wynikająca z przedawkowania preparatów wapniowych zależy od wieku. W okresie niemowlęcym może sięgać 16%. W późniejszym wieku jest mniejsza rokowanie jest jednak zawsze niepewne.
W leczeniu zatrucia witaminą D najważniejsze jest odpowiednio szybkie skojarzenie objawów z faktem przyjmowania tego leku. We własnych obserwacjach, z 3 przypadków ciężkiego zatrucia witaminą D (chorzy nie odstawili w porę leku zaleconego przy wyjściu ze szpitala) 2 zakończyły się nieodwracalnym uszkodzeniem nerek.
Działanie niepożądane preparatów zawierających dihydrotachysteroł (AT-10) w zasadzie odpowiada zatruciu witaminą D.
NIEPOŻĄDANE DZIAŁANIE NIEKTÓRYCH INNYCH LEKÓW Z ZAKRESU PRZEMIANY WAPNIA
Preparaty wapnia. HiperkaJcemię z hiperkalciurią, zasadowicą, nudnościami, osłabieniem mięśniowym i zwapnieniami w nerkach może także spowodować długotrwałe leczenie np. choroby wrzodowej, przebiegającej z nadkwaśnością soku żołądkowego, preparatami wapnia (np. 30-40 g węglanu wapniowego dziennie lub zawierającym dużo wapnia mlekiem zwłaszcza w skojarzeniu ze środkami alkalizującymi). Pojawia się wtedy hiperkalcemiczna nefropatia z hipostenurią,
W leczeniu zespołów hiperkalcemicznych oprócz stosowania diety ubogiej w wapń (mniej niż 300 mg wapnia na dobę) skuteczne jest podawanie kortyzonu. Korzystnie wpływa również kalcytonina jako główny antagonista parathormonu. Podobnie działa glukagon, podawany w dawkach farmakologicznych stymuluje bowiem wydzielanie kalcytoniny.
Korzystny wpływ wywierają także związki chelatujące, np. sól diso- dowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego (wersenowego), podawane w długotrwałych wlewach dożylnych, podobne jest działanie hipertonicz- nego roztworu chlorku sodowego i fosforanu sodowego podawanych we wlewach. Niedawno doniesiono o skutecznym leczeniu ostrych hiperkal- cemii dużymi dawkami furosemidu (np. 125 mg dożylnie co 3 h),
Parathormon. Działanie niepożądane polega przede wszystkim na pobudzaniu wytwarzania swoistych przeciwciał neutralizujących. W 2-3 tygodniu z reguły pojawia się immunologiczna oporność na obecnie dostępne preparaty parathormonu. Do niekorzystnych działań parathormo- nu należy zwiększenie wydzielania soku żołądkowego, szczególnie kwasu solnego oraz pobudzanie wydzielania enzymów trzustkowych, Ma on więc działanie sprzyjające powstawaniu owrzodzeń żołądka.
Dodaj komentarz