Jest to półsyntetyczny antybiotyk aminoglikozydowy – ze względu na swą ototoksyczność zbliżoną do gentamycyny – nie powinien być stosowany dłużej niż 7 – 10 dni.

Tobramycyna. Może uszkadzać ślimak częściej niż układ równowagi. Uważana jest za antybiotyk mniej toksyczny dla ucha wewnętrznego niż gentamycyna [60, 69]. W chwili obecnej jest lekiem często stosowa-

– 448 nym w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa [52, 60, 61]. Sisomycyna. Podobnie jak inne aminoglikozydy może powodować zawroty głowy i upośledzenie słuchu.

Antybiotyki polipeptydowe. Polimiksyna B i kolistyna wykazują podobną ototoksyczność do gentamycyny, ale u ok. 25% chorych wywołują inne objawy niepożądane. Spowodowało to bardzo znaczne ograniczenie wskazań do podawania ich pozajelitowa [38, 40, 52],

Inne ototoksyczne antybiotyki: wiomycyna, wankomycyna, framycetyna i kapreomycyna praktycznie nie są stosowane ze względu na swoją toksyczność i wprowadzenie nowych, bardziej skutecznych leków [39, 52, 63],

Działanie teratogenne leków ototoksycznych. W piśmiennictwie spotyka się doniesienia o wrodzonej głuchocie i niedorozwoju uszu u dzieci, których matki będąc w ciąży otrzymywały streptomycynę, dihydrostrep- tomycynę, chininę i talidomid. Okres ciąży stanowi więc przeciwwskazanie do stosowania także wszystkich leków ototoksycznych [6].

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *