Chinidyna. Lekiem często stosowanym w celu przerwania migotania-, i trzepotania przedsionków, a więc szybkich rytmów nadkomorowych, jest chinidyna [3, 8, 9]. Mechanizm jej działania polega na zwolnieniu narastania szybkości fazy 0 i wydłużeniu czasu trwania potencjału czynnościowego, zwłaszcza fazy 2, i tym samym wydłużeniu okresu refrakcji..
Są różne schematy podawania tego leku najczęściej stosowany to: 1 dzień – 400 mg co 6 h do 6 dawek/24 h lub pierwsza dawka 400 mg, a następne co 2 h 200 mg do łącznej dawki 2 g. Przy uporczywych częstoskurczach nadkomorowych niektórzy klinicyści proponują w 2 dniu – 600 mg razy 6 dawek/24 h, jeśli nie występują objawy nietolerancji. Podstawową zasadą jest, że jeśli do końca 2 doby nie uda się przywrócić rytmu zatokowego, to dalsze podawanie tego leku jest na ogół nieskuteczne. Długotrwałe przyjmowanie leku to: 200 mg 2 – 4 razy dziennie.
Działanie toksyczne chinidyny może przejawiać się objawami ze strony wielu narządów ze strony układu krążenia – spadek ciśnienia tętniczego, blok zatokowo-przedsionkowy lub upośledzenie przewodzenia śródkomorowego, skurcze przedwczesne komorowe zapowiadające niekiedy migotanie komór (jako rezultat zjawiska R/T) ze strony układu nerwowego i narządów zmysłów – zaburzenia widzenia (zamazanie konturów, podwójne widzenie, złe odróżnianie kolorów), okresowa głuchota, depresja ośrodka oddechowego, czasem drgawki, bóle głowy ze strony przewodu pokarmowego – utrata łaknienia, nudności, wymioty, biegunki, bóle brzucha ze strony układu krwiotwórczego i tkanki łącznej – toczeń trzewny, uczulenie, trombocytopenia, niedokrwistość hemo- Iityczna [8].
Dodaj komentarz