W celach zapobiegawczych i leczniczych możemy światło stosować w sposób naturalny i sztuczny. Do sposobów naturalnych należy naświetlanie dziecka słońcem, a do sztucznych naświetlanie promieniami pozafiołkowymi za pomocą lampy kwarcowej. Dobroczynny wpływ zapobiegawczego i leczniczego naświetlania ma duże znaczenie w krzywicy, w stanach ogólnego osłabienia, w skłonności do nieżytów jamy nosowo-gardłowej (tzw. przeziębień) i w niedokrwistości.
Naświetlanie słońcem. Dziecko musi być obnażone i należy mu nałożyć ciemne okulary przeciwsłoneczne. Skórę smarujemy oliwą lub kremem ochraniającym. Naświetlanie zaczynamy od 5 minut, codziennie przedłużamy je o 5 minut aż do 1 gadziny. Po naświetlaniu dziecko powinno dłuższy okres czasu przebywać w cieniu. Przyzwyczajając dziecko stopniowo do coraz dłuższego przebywania na słońcu, przerywanego pobytem w cieniu, możemy pozwolić na 2—3-godzinne naświetlanie w ciągu dnia, z wyjątkiem południowych godzin w upalne lato. U niemowląt oraz w pewnych schorzeniach (gruźlicy kostnej) nie naświetlamy od razu całego ciała, lecz zaczynamy od naświetlania częściowego. I tak najpierw naświetlamy kolejno stopy, podudzia, uda, ręce, przedramiona, ramiona, brzuch, plecy i głowę.
Dodaj komentarz