Badania hormonów jajnikowych sięgają początków XX w. W 1903 r. Fraenkel wykazał, że jajnik odgrywa rolę chroniącą ciążę i uszkodzenie lub usunięcie ciałka żółtego u królika powoduje poronienie. To odkrycie ukształtowało pogląd, że wyciąg z jajnika może mieć znaczenie lecznicze.

W 1923 r. Allen i Doisy, wstrzykując płyn pęcherzykowy maciory kastrowanym myszom, uzyskali u nich estrus. Ocenili, że byio to zależne od hormonu wytwarzanego przez pęcherzyk jajnikowy (Graafa) i nazwali go folikuliną. Na tej podstawie zaproponowali test przy użyciu kastrowanych szczurzyc, którym podawano substancje estrogenowe, uzyskując rogowacenie nabłonka pochwy. Test ten miał również znaczenie ilościowe.

W 1927 r. Ascheim i Zondek wykazali, że mocz kobiet ciężarnych zawiera znaczne ilości związków estrogenowych. To odkrycie było podstawą badań prowadzonych przez Doisy, Vellera i Thayera, a później w 1929 r. – Butenandta, w wyniku których uzyskali substancję krystaliczną, którą nazwali folikuliną. Pierwsze próby wyjaśnienia budowy tej substancji wykazały, że ma ona w pozycji C-17 grupę ketonową oraz w pozycji C-3 grupę hydroksylową.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *