W stanie ortopedycznym odcinkowym mierzymy zauważone w czasie badania stanu ortopedycznego ogólnego odchylenia w budowie, proporcjach i symetriach.
Porządek badania odcinków: głowa, szyja, tułów, kończyny górne, kończyny dolne. Porównujemy odcinek bliższy z dalszym, stronę prawą z lewą, proporcje w obrębie odcinków (np. długość uda, podudzia i stopy). Badanie przeprowadza się w zasadniczej pozycji leżącej. Jednocześnie sprawdza się stan dynamiczny – zakres ruchów czynnych i biernych wszystkich stawów.
Tułów (i szyja). Kształt i wielkość tułowia różni się w zależności od wieku, typu somatycznego i odżywienia, od wielkości wygięć kręgosłupa itp. Długość kręgosłupa, który stanowi trzon tułowia, u dorosłego mężczyny wynosi średnio ok 60 cm, z czego na odcinek szyjny przypada 12 cm, na piersiowy 29 cm, na lędźwiowy 19 cm. Łączna długość części kostnej kręgosłupa wynosi %, a długość krążków międzykrę- gowych y4 kręgosłupa. Określając proporcjami – odcinek szyjny stanowi 20%, odcinek piersiowy 50%, odcinek lędźwiowy 30% długości kręgosłupa.
– położony 1-2 cm poniżej poziomu wyrostka sutkowatego wyrostek poprzeczny VI kręgu szyjnego – znajdujący się na wysokości chrząstki pierścieniowatej kręg piersiowy II – usytuowany na wysokości wcięcia szyjnego (incisura jugularis) kręg VIII – na wysokości dolnego kąta łopatki kręg IX – na wysokości podstawy wyrostka mieczykowatego kręg lędźwiowy II – na wysokości najniższej części łuku żebrowego. Kolejność kręgów określa się na podstawie położenia wyrostków kolczystych:
Szczyt kręgów guzicznych leży na wysokości guzów kulszowych. Pomiarów symetrii dokonujemy mierząc obustronnie obwód klatki piersiowej (ewentualnie brzucha) od linii środkowej przedniej do tylnej – na oznaczonych wysokościach. Powtarzanie pomiarów powinno odbywać się na tej samej wysokości i w podobnej fazie oddechowej klatki piersiowej.
Kończyny dolne. Oś anatomiczna kończyny dolnej przebiega od kolca biodrowego górnego przedniego przez przyśrodkowy brzeg rzepki i palucha. Linią odniesienia przy wykonywaniu pomiarów długości i ustawienia w obrębie kończyn dolnych jest linia łącząca kolce biodrowe górne przednie. W czasie pomiarów miednica powinna znajdować się na twardym podłożu. Jeśli np. w przypadku skoliozy lędźwiowej tułowia nie można ustawić prostopadle do linii dwukolcowej, należy go tak ułożyć, aby linia dwukolcowa przebiegała prostopadle do osi długiej kozetki, na której dokonuje się pomiarów.
Różnice w długościach ud i podudzi można łatwo wykryć badaniem chorego w pozycji leżącej na brzuchu po uprzednim prawidłowym ustawieniu miednicy. Badany zgina kolana pod kątem prostym, (pod warunkiem symetrycznego ustawienia stawów kolanowych i biodrowych w zgięciu, przy prawidłowo ustawionej miednicy).
Długości względne kończyn dolnych mierzy się od kolca biodrowego górnego przedniego do szczytu kostki przyśrodkowej. Wartości te mają znaczenie porównawcze ze stroną przeciwną, gdy obie kończyny udaje się ustawić symetrycznie zarówno w stawach biodrowych, jak i kolanowych. Każde odchylenie od symetrii ustawienia daje błędne wyniki, nie nadające się do interpretacji. Dokładniejsze są pomiary długości bezwględnej.
Dodaj komentarz