: https://dobra-decyzja.pl

Spadek wydolności gruczołów płciowych u mężczyzny, w przeciwieństwie do omawianego wyżej przebiegu tych procesów u kobiety, następuje powoli i w sposób ciągły (Voigt, Schmidt, 1977). W świetle ustaleń dotyczących maksymalnego poziomu wydzielania testosteronu szczyt endo- krynnej funkcji jąder znajdowałby się u mężczyzny między 27 a 30 rokiem życia (Raboch i wsp., 1975). Jednakże dopiero powyżej 60 roku życia poziom androgenów spada poniżej wartości przeciętnych charakterystycznych dla młodszych grup wieku. Najważniejsze jest obniżenie po- 5« Seksuologia biologiczna ziomu androgenów przynoszące oprócz spadku funkcji, uzależnionych od wydzielania androgenów, również pogorszenie sytuacji metabolicznej całego organizmu przez zahamowanie stymulacji anabolicznej. Zmiany w układzie przysadkowo-jądrowym można scharakteryzować na przykładzie kilku procesów (Stroiło i wsp., 1978). Przede wszystkim następuje powolny wzrost przysadkowej sekrecji gonadotropin (LH, a nieco mniej FSH), co oznacza, że przysadka mężczyzn do 60 roku życia adekwatnie reaguje na stymulację podwzgórzową. Po 60 roku życia stymulacja ta jest słabsza, ale stale jeszcze dość duża. Spada jednak wrażliwość komórek Leydiga na stymulację gonadotropin obniża się również ogólna zdolność sekrecji komórek śródmiąższowych jądra, ale jednocześnie zmniejsza się udział testosteronu, który ulega metabolicznej degradacji w obwodzie. Metaboliczne oczyszczanie androgenów zmniejsza się, androgeny znikają z organizmu wolniej. Z jednej strony poprawia: to ogólny bilans androgenny, ale jednocześnie dla niektórych tkanek oznacza to mniejszy udział dwuhydrotestosteronu, ważniejszego dla przebiegu szeregu procesów niż testosteron. Metabolizm bowiem przesuwa się z produkcji aktywnych 5a-metabolitów na nieaktywne 5f}-metabolity. Obniżony poziom przemiany testosteronu wpływa również na podwyższenie produkcji plazmatycznej globuliny, wiążącej testosteron (SHBG). Jej poziom pozostaje stały aż do piątej dekady życia, potem jednak stopniowo wzrasta, aż do około 80 roku życia, kiedy osiąga podwójne wartości w porównaniu z wartościami u młodych mężczyzn. Udział wolnego, biologicznie aktywnego testosteronu spada z 2% w młodości, 1,75% w piątej dekadzie, 1,5% w szóstej, 1,25% w ósmej, do 1% w dziewiątym dziesięcioleciu życia (Vermeulen, 1977). Obniżenie androgennej stymulacji tkanek wskutek spadku endokrynnej funkcji jąder uwydatnia fakt, że przy poziomie około 600 ug testosteronu na 100 ml plazmy w wieku 25 lat wolnego testosteronu jest około 12 ng/100 ml, natomiast w wieku 70 lat, przy spadku do jednej trzeciej ogólnej produkcji testosteronu, poziom wolnego testosteronu wynosi już tylko około 2 ng/100 ml. To jest jedną szóstą poziomu typowego dla młodych mężczyzn (patrz rycina 8).

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *