Rozdział przeprowadzony przy zastosowaniu chromatografii na żelach po- łidekstranowych (sączenie molekularne), za pomocą którego oddziela się składniki wg ich masy cząsteczkowej, wykazał heterogenność preparatów insuliny. Rozdziału tego po raz pierwszy dokonał Steiner na kolumnie wypełnionej żelem Sephadex G-50 i przy użyciu jako eluentu 1 mol/1 roztworu kwasu octowego, w którym wykazał, że próbka konwencjonalnej krystalicznej insuliny rozdziela się na 3 frakcje, tzw, komponenty a, b, c. Zastosowanie środowiska 1 mol/1 roztworu kwasu octowego, w którym insulina występuje jako monomer, umożliwia oddzielenie innych składników, towarzyszących insulinie, o większej masie cząsteczkowej. Badania powyższych komponentów wykazały że:
– 1) komponent a składa się z wielkocząsteczkowych związków pe- ptydowych i białkowych. W badaniach elektroforetycznych na żelu polia- krylamidowym występują one jako szereg wolno przesuwających się i zamazanych pasm,
– 2) komponent b składa się z proinsuliny, jej produktów pośrednich (intermediatów) I i II i z dimeru insuliny, mających ruchliwość chromatograficzną bliską insulinie,
– 3) komponent c składa się z czystej insuliny, argininoinsuliny i z deamidoinsuliny.
Dodaj komentarz