W Warszawie 90% nauczycieli ma uprawnienia do prowadzenia zajęć z korektywy, w terenie zaś procent ten wynosi jedynie 50%. Szczególnie w wielu szkołach terenowych brakuje nauczycieli, nie mówiąc już o prob_ lemie uprawnień specjalistycznych tej kadry.
Badania prowadzone od wielu lat wskazują, że odpowiednio fachowo prowadzone zajęcia z karektywy w Polsce odbywają się w ok. 50% szkól, pozostałe pozbawione są tej możliwości. Jeśli dodamy do tego, że nawet w szkołach, które mają odpowiednie warunki i kadrę nie wszystkie dzieci, które powinny uczestniczyć w tych ćwiczeniach, biorą w nich udział. Daje to w sumie bardzo smutny i niepokojący obraz stanu rozwoju fizycznego populacji dzieci i młodzieży polskiej, a także niepełnego zabezpieczenia profilaktycznego występowania tych schorzeń. Wnioski końcowe:
– 1. Obecny stan bazy oraz kadry specjalistów z zakresu korektywy jest wysoce niewystarczający i nie zaspokaja nawet w 5(1% potrzeb i oczekiwań populacji młodzieży polskiej.
– 2. Nasuwa się konieczność zintegrowania działań ludzi (lekarz, pielęgniarka, nauczyciel i rodzice) ora-' instytucji MZiOS, MEN oraz KMiKF w opiece nad dzieckiem z wadą postawy i niewydolnością fizyczną.
– 3. Należy zmodyfikować program kształcenia specjalistów do prowadzenia zajęć z korektywy zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną i wychowania fizycznego (m.in. uwzględnić w programach różne warunki prowadzenia zajęć).
– 4. Wyniki obserwacji stanu zdrowia i rozwoju fizycznego dzieci wskazują na konieczność unifikacji metod diagnozowania i kwalifikacji wad postawy, stosując m. in. 3-stopniowy zakres zagrożenia zdrowia dziecka.
– 5. Profilaktyka i rehabilitacja ludzi pracujących, różnych grup zawodowych
Częstotliwość zachorowania na choroby przeciążeniowe narządu ruchu
Istnieje wiele danych epidemiologicznych pozwalających na określenie trendów wzrostu lub spadków niektórych czynników patogennych, zagrożeń zdrowotnych, urazowości występujących w różnych grupach pracowników i związanej z tym stanem rzeczy konieczności prowadzenia rehabilitacji zdrowotnej.
Dane te są niestety zbierane przez różne -ośrodki, niezależnie od siebie (resortowe służby profilaktyczno-lecz-nicze). Nie pozwala to na określenie całościowej sytuacji zagrożeń zdrowotnych i stanu rehabilitacji ludzi pracy w Polsce.
W 1985 r. zakończono badanie w -problemie węzłowym na temat przeciążeń narządów ruchu w pracy zawodowej (właśnie te schorzenia wymagają najintensywniejszych zabiegów rehabilitacji ruchowej). W badaniach tych wykazano, że ok. 30% męskiej populacji 19-la-tków pracujących zawodowo miało jakieś odchylenia od normy zdrowia. Zaobserwowano też (po raz pierwszy w naszym kraju), że częstotliwość zachorowania na choroby przeciążeniowe narządu ruchu zrównała się w populacji wieku produkcyjnego z chorobami układu krążenia (ok. 30% zachorowań). Ustalono przy tym, że wyraźnie spadla średnia wieku osób chorujących (z VI na IV dekadę życia), w populacji zaś wieku emerytalnego 15% osób można zakwalifikować jako osoby niepełnosprawne (dane bez przypadków wcześniejszych emerytur).
Dodaj komentarz