: airmax.pl/airmax-internet-opinie

Leczenie. Lekiem podstawowym w leczeniu błonicy jest surowica antytoksyczna. Wykryta przez Behringa i Kitasato została oddana do powszechnego użytku w r. 1894. Działanie jej polega na wiązaniu i neutralizowaniu toksyny krążącej wolno w ustroju, natomiast toksyna związana z komórką temu działaniu nie podlega. Stąd też wynika ważny wniosek praktyczny nakazujący podać surowicę jak najwcześniej, zanim toksyna zdąży związać się z komórką. Związek toksyna-komórka jest nieodwracalny, a wynikające stąd uszkodzenia toksyczne manifestować się mogą na przestrzeni kilku tygodni, w 7—8 tygodniu albo i później. Nie tylko wczesne podanie surowicy, ale i w y- sokość dawki decyduje o wyniku leczniczym. Stoso-wane powszechnie u nas dawki, jak podaje Bogdanowicz, wynoszą w przypadkach lekkich 1-0 -0-0-0 j. w średnio ciężkich nie niżej 2-0 -0-0-0 j. i w przypadkach ciężkich nie niżej 3-0 -0-0-0 do 5-0 -0-0-0 j. lub wyżej. W przypadkach, których proces trwa kilka dni, dawka surowicy powinna być wyższa, niżby to odpowiadało tej postaci klinicznej w początkowym okresie choroby. Surowicę wstrzykuje się domięśniowo albo dożylnie.

Najczęściej wstrzykujemy ją do mięśni pośladkowych. Surowica podana domięśniowo ujawnia swoje działanie po kilku godzinach. W przypadkach wymagających zadziałania oiatychmia.st (błonica toksyczna, dławiec) należy surowicę podać dożylnie. Zwykle część przewidzianej dawki (V3 dawki) wstrzykujemy dożylnie, a pozostałą ilość domięśniowo. Przed podaniem surowicę należy podgrzać do temperatury ciała, a wstrzykiwaną dożylnie należy rozcieńczyć fizjologicznym roztworem soli kuchennej. Surowica przeciwbłonicza skoncentrowana wskazana jest w przypadkach ciężkich głównie dlatego, że w ten sposób konieczną wysoką dawkę antytoksyny możemy podać w małej objętości surowicy.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *