Zwolennicy nieswoistego charakteru kooperacji opierają się na doświadczeniach, w których czynnik uwalniany w wyniku stymulacji antygenowej limfocytów T pobudzał odpowiedź limfocytów B niespecyficznie, to znaczy również przeciw każdemu innemu działającemu na nie antygenowi. Dane eksperymentalne sugerują również, że limfocyty B mogą odpowiedzieć na antygeny zależne od grasicy bez współudziału limfocytów T, jeżeli równocześnie zadziała się na nie niespecyficznym czynnikiem mitogennym. Wydaje się więc, że w kooperacji między limfocytami T i B w odpowiedzi immunologicznej uczestniczą zarówno czynniki specyficzne, zawierające antygen i nieprzechodzące przez błony dializacyjne, jak i niespecyficzne przechodzące przez błony dializacyjne.
Nie wyczerpuje to całości spostrzeżeń dotyczących kooperacji limfo-cytów w indukcji odpowiedzi immunologicznej. Udowodniono, że pobu-dzone antygenem limfocyty mogą wydzielać do środowiska informacyjny RNA. Może to mieć znaczenie dla generalizacji odpowiedzi immunologicznej w ustroju (patrz dalej). Limfocyty T mają prawdopodobnie również zdolność regulowania i ewentualnego hamowania produkcji
Przy indukcji odpowiedzi immunologicznej przeciwciał przez limfocyty B. Wskazuje na to podwyższenie odpowiedzi humoralnej na pewne antygeny u zwierząt pozbawionych limfocytów T.
Przy indukcji odpowiedzi immunologicznej typu komórkowego, za którą, jak wiadomo, odpowiedzialne są limfocyty T, współudział limfocytów B nie wydaje się konieczny. Dochodzi tu natomiast do kooperacji między różnymi podgrupami limfocytów zależnych od grasicy.
Dodaj komentarz