Przedwczesna, ciężka praca fizyczna jest natomiast dla dziewczątek w tym wieku bardzo szkodliwa, wpływa bowiem niekorzystnie na ich ogólny rozwój cielesny i wzrost poszczególnych narządów. Odbija się to i na żeńskich narządach rodnych, których czynności, u dziewcząt nieletnich wykonujących pracę ponad ich siły, rozpoczynają się później niż w warunkach prawidłowych.
Odżywienie dziewczynki w wieku szkolnym musi mieć na względzie nie tylko jej potrzeby rozwojowe, lecz również ułatwienie pokonywania wysiłków umysłowych, jakich wymaga nauka. W zasadzie dzieci w tym wieku mają dobry apetyt. Jeśli nie chcą jeść, przyczyną tego bywa – po wyłączeniu schorzeń organicznych – zazwyczaj zbytnie przemęczenie w szkole. Zaparcie stolca leczy się u dziewczynek przez podawanie owoców i jarzyn. Dzieci należy jednak wdrożyć do regularnego oddawania stolca, najlepiej przed śniadaniem, aby przyzwyczaić jelita do systematycznego ich opróżniania o tej samej porze i zwalczać tym samym skłonność do zaparć. Podstawą odżywienia są głównie mleko, potrawy mączne, ziemniaki, chleb i rozmaitego rodzaju warzywa. Przekarmianie małych dziewcząt jest błędem. Trzeba się bowiem liczyć z faktem, że zapotrzebowanie kaloryczne jest u płci żeńskiej zawsze mniejsze niż u męskiej, a skłonność do odkładania tłuszczu w okolicy bioder, siedzenia, barków i łydek większa i częstokroć niepożądana. Ze względów higienicznych i wychowawczych wzbronione jest zupełnie picie alkoholu i czarnej kawy, a również, do pewnego stopnia, spożywanie cukrów, czekolady, ciastek itp. Jedzenie mięsa ograniczone jest w tym wieku do niewielkich jego ilości.
Dodaj komentarz