Candida albicans tworzy na agarze Saborauda dobrze ograniczone, kremowe kolonie, mniej lub więcej okrągłe, o powierzchni lekko wypukłej. Drożdżowiec ten wytwarza pseudogrzybnię i z reguły chlamido- spory na specjalnych pożywkach. Pod jego wpływem następuje fermentacja glikozy, maltozy, słabo galaktozy, asymilacja azotu i zużycie witamin.

Epidemiologia i patogeneza. Drożdżowca Candida albicans spotyka się we wszystkich szerokościach geograficznych, występuje często na śluzówkach zdrowej skóry ludzi, w glebie i w powietrzu. Grzyb ten wykazuje szczególne powinowactwo do nabłonka wielowarstwowego płaskiego (skóra, jama ustna, przełyk, pochwa itp.). Rozrastając się w warstwie tego nabłonka, może przechodzić przez ciągłość na inne jego rodzaje (walcowaty, migawkowy), przerastać błonę podśluzową, mięśnie, a nawet ścianę naczyń krwionośnych i powodować przerzutowe ropnie i ogniska martwicy w narządach wewnętrznych. Stosowanie antybiotyków w masywnych dawkach może wpłynąć na rozwój Candida albicans w ustroju ludzkim poprzez wywołanie zaburzeń w równowadze biocenotycznej między bakteriami i grzybami. Zakażenie tym drożdżowcem szerzy się zwłaszcza u wcześniaków, noworodków i niemowląt, towarzyszy chorobom wyniszczającym organizm, ciężkim przewlekłym stanom zapalnym z rozpadem tkanek w czasie leczenia środkami amitotycz- nymi, hormonami itp. Szerzeniu się zakażenia sprzyjają również czynniki endokrynologiczne (cukrzyca) oraz choroby krwi (białaczki i ziarnica złośliwa) oraz stany związane z hipowitaminozą B.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *