Oporność na leczenie. U części chorych z niedoczynnością somatotropinową przysadki nie uzyskuje się przyspieszenia wzrastania pod wpływem ludzkiego hormonu wzrostu stosowanego w przeciętnych dawkach. Brak odpowiedzi stwierdza się w 5-30% przypadków, w materiale polskim 5,7°/o, co może świadczyć o prawidłowym doborze chorych do leczenia [13j. W dalszych latach leczenia część chorych, którzy rośli prawidłowo w pierwszym roku, przestaje odpowiadać na ludzki hormon wzrostu mimo tego, że ich tzw. wiek kostny nie przekracza 11 lat. W naszym materiale odsetek takich dzieci wynosi ok. 15% [13].
Przyczyny braku efektu w leczeniu ludzkim hormonem wzrostu mogą być różne. U chorych z delecją strukturalnego genu kodującego wytwarzanie hormonu wzrostu, podanie egzogennego hormonu wzrostu powoduje w krótkim czasie osiągnięcie bardzo wysokiego miana przeciwciał i kompletny brak odpowiedzi wzrostowej lub szybkie zahamowanie początkowo przyspieszonego wzrastania [6], Możliwe przyczyny braku odpowiedzi na podawanie ludzkiego hormonu wzrostu chorym z niedoczynnością somatotropinową przysadki są następujące:
– 1. Błędy w rozpoznawaniu (niewłaściwa kwalifikacja do leczenia).
– 2. Wytwarzanie się przeciwciał o wysokiej aktywności wiązania hormonu wzrostu (zaledwie 1% przypadków wszystkich leczonych – p. str. 50).
– 3. Dołączenie się niedoczynności gruczołu tarczowego.
– 4. Stosowanie glikokortykosteroidów bez dostatecznych wskazań i (lub) w zbyt dużych dawkach.
– 5. Nieregularne podawanie preparatu.
– 6. Nieumiejętne wstrzykiwanie hormonu, zbyt płytko, na powierzchnię mięśnia lub zawsze w to samo miejsce z wtórnym upośledzeniem wchłaniania.
– 7. Stosowanie zbyt małych dawek na 1 kg m.c. lub 1 m2 powierzchni ciała preparatu o danej aktywności biologicznej.
– 8. Zmniejszenie się odpowiedzi SM na ludzki hormon wzrostu (odporność nabyta). W niektórych takich przypadkach można uzyskać zwiększe-
– 48 nie stężenia somatomedyny w surowicy i dalsze wzrastanie chorego przez znaczne zwiększenie dawki ludzkiego hormonu wzrostu.
– 9. Stany choroby sierocej (deprivation syndrome), w której stwierdzono niedobór hormonu wzrostu, ale nie rozpoznano czynnika etiologicznego.
– 10. Choroby towarzyszące, w przebiegu których występuje zmniejszone wytwarzanie somatomedyn.
Dodaj komentarz