W przeciwnym wypadku czynność jego ulega rozregulowaniu, na co wskazują wyniki badań w sytuacji deprywacji sensorycznej Aby móc prawidłowo realizować swe funkcje w otaczającym go świecie, człowiek musi poznawać znaczenie zdarzeń, z którymi ma do czynienia lub mógłby mieć do czynienia.
Człowiek musi poznawać otaczający go świat i to zarówno w sposób konkretny, wyuczając się związków pomiędzy poszczególnymi stanami rzeczy a ich konsekwencjami (odruchy warunkowe), jak i hierarchicznie, tworząc sobie koncepcję otaczającego świata, a więc rozumiejąc go jako pewną sensowną całość. Dzięki możliwości komunikacji za pomocą nie tylko znaków, substytutów określonych przedmiotów lub zdarzeń, ale też za pomocą pojęć zawierających w sobie wytworzoną historycznie wiedzę o ogólnych właściwościach świata, rządzących nim prawidłowościach, regułach interpretacji świata i operowania zdobywanymi o nim informacjami, człowiek staje się zdolny do prawidłowej oceny znaczenia określonych sytuacji, przewidywania ich, a w razie konieczności – tworzenia. Dlatego jest to potrzeba, którą traktujemy jako podstawową dla prawidłowego funkcjonowania człowieka.
Niemniej, jak wykazuje doświadczenie, w życiu społecznym wiedza intelektualna o świecie nie wystarcza. Być może, dzieje się tak dlatego, że realizacja stosunków społecznych dokonuje się z reguły w warunkach znacznego deficytu informacji pragmatycznych. Istnieją ludzie, którzy mimo całkowicie normalnej aparatury intelektualnego poznawania świata, normalnego wykształcenia, natrafiają wciąż na trudności, z reguły wynikające z ich niedostosowania społecznego. U niektórych z nich trudności te pojawiają się już w pierwszym okresie rozwoju społecznego, a ich konkretną przyczyną jest niezdolność do syntonii – emocjonalnego współbrzmienia ze stanem emocjonalnym innych ludzi.
Dodaj komentarz