Dehydroepiandrosteron jest głównym androgenem nadnerczowym, który w niewielkich ilościach powstaje też w gonadach. Metabolity androgenów przejawiają różną aktywność, która w porównaniu z testosteronem jest następująca: testosteron 100, androsteron 10, androstendion 12, DHA 16.
Oznaczanie 17-KS nie dostarcza informacji o wydzielaniu testosteronu, ponieważ nie ma on grupy ketonowej przy C-17. Testy dynamiczne stosowane do celów diagnostycznych opierają się na założeniu, że androgeny nadnerczowe są pod kontrolą kortykotropiny, natomiast androgeny pochodzenia gonadowego są zależne od gonadotropiny.
Frakcjonowanie całkowitych 17-KS w moczu jest metodą niezwykle cenną, ale stosowaną tylko przez nielicznych autorów. Wypada raz jeszcze podkreślić znaczenie ilościowych oznaczeń testosteronu we krwi w każdym przypadku defeminizacji lub wirylizacji. U mężczyzn stężenie wynosi 3,2-9,5 p.g/1, u kobiet 0,4-1,0 p.g/1.
Leki hamujące syntezę kortykosteroidów, przede wszystkim kortyzolu, są stosowane głównie w nadczynności kory nadnerczy, najczęściej jako przygotowanie do innych metod leczenia. W przypadkach choroby Cus- hinga postępowaniem z wyboru jest wybiórcze usunięcie mikrogruczo- laka bądź gruczolaka przysadki może też być brana pod uwagę radioterapia przysadki. W przypadku hormonalnie czynnych nowotworów kory nadnerczy konieczne jest chirurgiczne usunięcie guza. Leki zmniejszające wydzielanie kortyzolu łagodzą objawy nadmiernego katabolizmu białek, obniżają ciśnienie krwi, poprawiają odporność i dzięki temu ułatwiają wykonanie zabiegu operacyjnego.
Dodaj komentarz