O leczeniu przetworami hormonalnymi wspominano już wielokrotnie omawiając zaburzenia czynnościowe narządów rodnych kobiety. Opiera się ono na wyzyskaniu wiadomości odnoszących się do ich działania na poszczególne narządy ustroju, a zebranych w ciągu ostatnich lat w drodze doświadczeń przeprowadzanych na rozmaitych zwierzętach. Jeśli dotąd wyniki leczenia hormonami w wielu przypadkach są połowiczne lub nawet niezadowalające, to winę ponosi z jednej strony niemożność dawkowania szeregu hormonów – ze względu na nieznajomość ich budowy chemicznej, z drugiej – fakt, że różnice w ich działaniu na ustrój zwierzęcy i na człowieka są nieraz bardzo wybitne. Na ogół leczenie przetworami hormonalnymi stosujemy:
– 1)W stanach niedomogi czynnościowej gruczołów dokrewnych
– 2)w celu spotęgowania lub osłabienia przejawów oddziaływania pewnych hormonów na ustrój
– 3)w niektórych schorzeniach o niezbyt określonej etiologii, które mogą być następstwem zaburzenia równowagi hormonalnej.
Ponieważ leczenie hormonalne poczyniło w ostatnich czasach duże postępy – zwłaszcza wobec uwieńczonych pomyślnym wynikiem prób wyodrębnienia niektórych hormonów w stanie czystym – i zostało wybitnie rozbudowane, ograniczę się w tym rozdziale przede wszystkim do omówienia sposobów leczenia przetworami hormonalnymi dolegliwości ginekologicznych.
– 1. HORMONY PŁCIOWE ŻEŃSKIE
Ze względu na istnienie dwóch typów hormonów płciowych właściwych ustrojowi żeńskiemu, tj. a) ciał rujopędnych (estrogenów) i b) hormonu ciałka żółtego lub jego pochodnych (pregnanów, luteoidów), stosowanie ich w praktyce wymaga dokładnej znajomości wywoływanych przez nie zjawisk fizjologicznych.
– a) CIAŁA RUJOPĘDNE (HORMONY RUJOWE )
Dodaj komentarz