Po ukończeniu kuracji i ustąpieniu objawów schorzenia, konieczna jest 3-tygodniowa obserwacja chorej. Przeprowadza się co kilka dni mikroskopowe badanie wydzieliny szyjki macicznej, cewki moczowej, gruczołów Bartholina i gruczołów przycewkowych. Ponadto dokonuje się prób wyhodowania gonokoków na specjalnych pożywkach. Brak dwoinek Neissera w rozmazach, ujemny wynik szczepienia ich na pożywki oraz dwukrotne lub trzykrotne dokładne zbadanie kobiety po kolejnych miesiączkach uprawniają do uważania kobiety za wyleczoną. Niestety jednak, jajowody są dla tego rodzaju badania kontrolnego niedostępne. Z tych względów wskazane jest dla uzyskania pewnych danych wykonanie odpowiednich odczynów serologicznych (związanie komplementu).
Jest rzeczą zrozumiałą, że kobieta winna się wstrzymać od stosunków płciowych nie tylko przez cały czas leczenia, lecz także i później w okresie obserwacji. Jakkolwiek stosowanie penicyliny w przypadkach ostrego i podostrego zapalenia przydatków macicy – zanim wytworzą się ropniald – daje dobre wyniki terapeutyczne, zaleca się w tych przypadkach wprowadzanie większych dawek i przez czas dłuższy niż w rzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej lub szyjki macicznej. I w tych przypadkach leczenie kończy się dopiero wówczas, kiedy kilkakrotne badanie mikroskopowe rozmazów z szyjki macicznej, także po zastosowaniu metod prowokacyjnych (pędzlowanie szyjki jodyną, wstrzykiwanie do cewki szczepionek), a również badania po 2-3 miesiącach, nie wykażą gonokoków. Pewną wskazówką może być w tych przypadkach zmniejszenie się szybkości opadania krwinek.
Dodaj komentarz