W rozpoznaniu różnicowym wchodzą w rachubę przede wszystkim najrozmaitsze owrzodzenia części pochwowej, a więc uleus decubitale, uleus tuberculosum, uleera venerea, erosiß catarrhalis portionis vaginalis oraz przypadkowe skaleczenia szyjki macicznej.
We wszystkich tych schorzeniach część pochwowa nie odznacza się jednak ową znamienną nieelastyczną twardością, o której wyżej wspominano, oraz niezwykłą kruchością (ujemny wynik próby Chrobaka). Co więcej, najczęstsza z wymienionych spraw chorobowych -krwawiąca nadżerka nieżytowa – leży na powierzchni części pochwowej, podczas gdy owrzodzenie rakowe sięga nieco głębiej. Nadżerka nieżytowa zajmuje też zwykle obie wargi, a wczesny rak szyjki macicznej ogranicza się z początku do jednej z nich.
Zaiówno gruźlica, jak i kiła części pochwowej (zwłaszcza wrzód pierwotny okolicy ujścia zewnętrznego) dają obrazy bardzo podobne do owrzodzenia rakowego. Trafiają się jednak znacznie rzadziej. Wątpliwości usuwa dopiero badanie drobno- widowe, a więc wykazanie kręt! ów bladych względnie stwierdzenie pod mikroskopem charakterystycznej budowy gruzell ów.
Pewne trudności rozpoznawcze mogą nastręczać zmiany przerostowe śluzówki szyjki macicznej (hypertrephia fcllicularis z torbidkami Nabotha). Zmiany te nie krwawią jednak przy dotknięciu, a zbitość części pochwowej nie jest upośledzona.
Ulegający martwicy mięśniak podśluzowy szyjki może nieraz przypominać do złudzenia raka. Stwierdzenie – w razie potrzeby w narkozie – że jest on tworem uszypułowanym, który wypełnia szyjkę, rozstrzyga o rozpoznaniu.
Dodaj komentarz