: http://centrumst.pl/

Sulfametoksyplrydazyna, sulfametoksydiazyna, sulfametoksyna, sulfa- merazyna mogą, zwłaszcza po długotrwałym ich podawaniu, wywoływać ostre śródmiąższowe zapalenie nerek bądź kłębków nerkowych na tle nadwrażliwości. O wiele bezpieczniejsze pod tym względem są sulfadimi- dina, sulfametizol, sulfafurazol oraz sulfametoksazol.

Tetracykliny, działając przeciwmetabolicznie oraz wywołując niekiedy zaburzenia żołądkowo-jelitowe przebiegające z odwodnieniem, mogą pogarszać stan chorych z niewydolnością nerek. Dlatego też nie należy ich w tych przypadkach podawać, z wyjątkiem doksycykliny (Vibramycin), w dawce 100 mg/24 h.

Leki stosowane dawniej po dłuższym przechowywaniu wywoływały zespół Fanconiego, przebiegający z polidypsją, poliurią, zmniejszeniem przesączania kłębkowego, glikozurią, aminoacydurią, hiperfosfaturią, hi- perkalciurią, hipofosfatemią, hipokalcemią, hiperurikemią oraz kwasicą cewkową. Nabłonki cewkowe uległy złuszczeniu. Powodem nefropatii była powstająca w czasie przechowywania anhydro-4-epitetracyklina.

Demeklocyklina interferuje z działaniem adiuretyny i powoduje powstawanie moczówki prostej.

Tiazydowe diuretyki mogą u osób nadwrażliwych wywoływać ostre martwicze zapalenie tętniczek nerkowych, ostre śródmiąższowe oraz ostre kłębkowe zapalenia nerek. Długotrwałe ich stosowanie może spowodować nefropatię hipokaliemiczną.

Kwas tienylowy (Ticrynafen) może powodować wewnątrznerkową mocznicę mechaniczną, wywołaną wysalaniem się w cewkach kwasu moczowego. Dochodzi do tego szczególnie często u osób odwodnionych i wydalających silnie zakwaszony mocz.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *